de eenzaamheid en de vragen

Soms is het wel jammer dat niemand aan mij vraagt: '''Hoe was het Jasmijn?, ''Hoe heb je het gehad?'' Ik voel heel veel, maar kan dit vervolgens met niemand delen. Ik heb voor mijzelf een oplossing bedacht, namelijk door die vragen aan mijzelf te stellen.

Ik vind het leuk. Ik ga naar de lezingen voor mijzelf dus of iemand mij nou wel of niet iets vraagt, het maakt niet uit.

Helaas zijn de vragen die ik wel krijg: ''Je gaat toch geen hoofddoek dragen?, ''Jij bent Nederlands, waarom ga je naar de moskee?'', ''Doe jij dit voor jezelf of doe je dit voor je man?''

Ik merk helaas dat vooral Nederlanders er altijd wel iets op aan te merken hebben. Ergens begrijp ik de vragen wel, maar ik merk niet dat er wordt gevraagd vanuit interesse naar mijn antwoord. De reacties zijn voornamelijk negatief, wat ik erg jammer vind.

Na regelmatig te hebben gereflecteerd, kwam ik erachter dat ik mij nooit echt 'Nederlands' heb gevoeld. Wat ik daarmee bedoel is dat ik geheel mijn leven nooit heb beperkt tot alleen de Nederlandse cultuur. Ik had altijd vrienden met een andere culturele achtergrond. Ik werd door zowel de vrienden als hun familieleden uitgenodigd thuis, waar ik mij thuis voelde. Zowel de cultuur als het geloof sprak mij erg aan. Op het moment dat ik besefte dat cultuur en geloof van elkaar verschilden, ging ik mij er meer in verdiepen. Want wat maakte dat moslims tijdens Ramadan gingen vasten? Wat is de reden dat moslims vijf keer op een dag bidden?

De nieuwsgierigheid werd steeds meer en meer.

Het is door de verschillen heel lastig om tussen twee culturen in te leven. Tegelijkertijd is het erg mooi, omdat je van iedere cultuur zowel iets kan leren als kan meenemen in jouw eigen leefwijze. Niet veel mensen begrijpen je en zullen misschien niet achter jou staan dat jij je niet wil houden tot één groep of cultuur. Mijn familie staat gelukkig wel achter mij en daar ben ik heel blij mee. Het zijn de meest waardevolle mensen in mij leven van wie ik het meest van houd.

Iedere stap die je zet wil je graag met jouw familie delen. Dat dit kan, geeft mij het gevoel dat ik gezegend ben.

Mocht jij vragen hebben, tegen dingen aanlopen of je eenzaam voelen, bericht mij gerust!